راه ديپاك چوپرا
هفت قانون معنوي موفقيت ديپاك چوپرا
1. قانون عامليت (استعداد نهايي) خالص. انسان از آگاهي خالص و ناب تشكيل يافته است. بايد به سكوت درون خويش رخنه كنيم و براي رسيدن به حداكثر توانمندي‌هاي خود از فراست خويش استفاده نماييم.
2. قانون دادن و ارزاني كردن. براساس اين قانون، دنيا شاخ و فور نعمت است. چيزي ايستا نيست. انرژي آزادانه در حركت است. هرچه بدهيد مي‌گيريد. بايد دريچه‌هاي قلب‌مان را بگشاييم، زيرا در قلب بسته، انرژي مسدود مي‌شود و روح مكدر مي‌گردد.
3. قانون كار ما (يا علت و معلول). هر عملي، واكنش متقابلي به همان اندازه ايجاد مي‌كند. قانون كار ما، از ما مي‌خواهد در قبال رفتار و اعمال‌مان مسئوليت بيشتري بر عهده بگيريم. قانون كار ما، شبيه اين ابراز در مسيحيت است كه «هر چه بكاري همان را درو مي‌كني.»
4. قانون كمترين تلاش. طبيعت به ما مي‌آموزد كه آب، سطح خود را پيدا مي‌كند. عالم هستي نيز، جا و مكان خود را دارد. تلاش بيش از اندازه، خسته‌كردن خود است. نبايد در برابر آنچه توان تغيير دادنش را نداريم، مقاومت كنيم. چوپرا معتقد است كه فراست طبيعت، بدون تلاش متجلي مي‌شود. براي هماهنگ شدن با طبيعت، بايد هم جريان با آن حركت كنيم. بايد آنچه را توان تغيير دادنش را نداريم، قبول كنيم. بايد مسئول رفتار خود باشيم و ديگران را سرزنش نكنيم.
5. قانون قصد و ميل. به اعتقاد چوپرا، قصد و نيت نقش بسيار تعيين‌كننده دارد. بودا معتقد بود كه تمام آلام انساني ناشي از ميل و تمناست. بنابراين نقطة مقابل آن، دست كشيدن و واگذار كردن است.
6. قانون كناره‌گيري. براساس اين قانون از اميال، تمنيات و رؤياهاي خود بايد دست بكشيم. نه اينكه خواهان نتيجة خواسته‌هاي‌مان نباشيم. اما منظور اين است كه بگذاريم تمنا، روي پاي خود بايستد. نبايد وابسته ناسالم باشيم. معناي اين قانون اين است كه اگر به هدف نرسيديم از ترس و خشم، پرهيز كنيم.
7. قانون دار ما يا مقصود زندگي. هر يك از ما استعداد منحصر‌به‌فرد خود را داريم كه مي‌توانيم آن را با جامعه و بشريت سهيم كنيم. براساس اين قانون، بايد رسالت و مأموريت خود را بشناسيم و براساس آن عمل كنيم.