خود را رها كن و بخند!

تنها راه معالجه استرس، مصرف قرص‌هاي مختلف براي پوشاندن اضطراب نيست، بلكه بايد مشكل را درك كرد و با آن روبه‌رو‌ شده بخنديد؛ هر خنده‌اي به هر دليلي مي‌تواند تأثير مفيد داشته باشد. دكتر گومز مي‌گويد: نيم ساعت تماشاي كمدي «لسداسن» ممكن است تنها چيزي باشد كه شما براي از بين بردن تنش خود نياز داريد.
خنده، همچون گريه، يك عمل تنفسي است كه از يكسري نفس‌هاي سريع و عميق تشكيل شده كه با انقباض از قسمت بسته تارهاي صوتي خارج مي‌گردد. ماهيچه‌هاي صورت، شانه، تنه، سينه و ديافراگم، همگيدر اين فعاليت سهيم هستند. وقتي مي‌خنديم، اشك از چشممان سرازير مي‌گردد، رگ‌هايخوني نزديك سطح پوست انبساط مي‌يابند و فشار خون پايين مي‌آيد. خنده انبساط دهنده ماهيچه‌ها است و آن را از حالت آمادگي براي انجام عمل خارج كرده و باعث مي‌شود احساس ضعف كنيم. استرس باعث مي‌گردد سيستم‌هاي بدن به حالت آماده‌باش درآيند و ما را آماده انجام عمل كند، حتي اگر شرايط نيازمند انجام عمل نباشد و يا اصلاً انجام عمل مناسب نباشد.
در چند سال اخير، از زماني كه استرس به عنوان قاتل شماره يك غرب شناخته شد، اشكار مختلف انبساط افراد توصيه شده است. به افرادي كه تحت فشار رواني بودند توصيه شد تمركز، يوگا و يا ورزش را امتحان كنند، اما اين شيوه‌ها براي همه مناسب نيستند. انجام ورزش براي همه به يك اندازه مفيد نيست. هزاران نفر به ورزش پياده‌روي روي آورده‌اند، با اين اميد كه انبساط را تجربه كنند، اما نااميد شده‌اند.
نرمش‌هاي پرتحرك و ديگر ورزش‌هاي درون سالن تأثيرات ديگري جز انبساط دارند، اما خنده براي همگان مفيد است، تقريباً غيرممكن است كسي از خنده لذت نبرد و غيرممكن است خنده براي كسي مضر باشد.
خنده در مقايسه با مراقبه و تمركز، ورزش يا قرص، شيوه سريع‌تر، مطمئن‌تر و مؤثرتري براي تأمين انبساط جسماني است. از نظر عاطفي، خنده تأثيري مشابه با گريه‌اي مفصل دارد، با اين تفاوت كه خنده براي شما مفيدتر است.
هم خنده و هم گريه به آزاد سازي تنش و احساساتي كه قابل بيان نيستند، كمك مي‌كند، تنش‌ها و احساساتي كه غالباً استرس را افزايش مي‌دهند.

خنده در برابر فشارهاي عصبي:
خنده اصولاً فعاليتي مشترك است. فقط افرادي كه از نظر رواني دچار اختلال هستندف در تنهايي و بدون انگيزه ملموسي مثل كتابي خنده‌دار يا نمايش تلويزيوني، مي‌خندند. خنده براي انسان‌ها مفيد است، زيرا بر امنيت دلالت دارد. وقتي وحشت‌زده هستيم، نمي‌خنديم و وقتي مي‌خنديم، ديگر نمي‌توانيم همچنان وحشت‌زده باقي بمانيم. مردم مي‌توانند به راحتي لبخند‌هاي تصنعي بر چهره داشته باشد، اما تظاهر به خنديدن، تقريباً غيرممكن است. وقتي مي‌خنديد، تمام كنترل‌هاي شما از كار مي‌افتد و شما چاره‌اي نداريد مگر اينكه تسليم لذت و شادي آن لحظه شويد. گومز مي‌گويد: وقتي مي‌خنديم، تظاهر، فريب و خطر، غايب است.